De mensheid heeft altijd al rituelen ontwikkeld om het onbegrijpelijke, het onvatbare, het niet-rationele te bezweren. Carnaval, religieuze processies, voetbalwedstrijden, theater: allemaal kennen zij hun eigen rituelen en zorgen ze op hun eigen manier voor verbinding en gezamenlijkheid.
Exact daarvoor waren de Griekse tragedies van het oude Athene bedoeld: als groter ritueel, vaak ter ere van Dionysos, maar ook als reflectie op de wereldlijke problemen van een jonge democratie.
Regisseurs Mart van Berckel en Angela Herenda gaan in ‘My First Tragedy: Iphigeneia’ met een cast van dansers en acteurs op zoek naar het rituele karakter van deze tragedies, waarin het (menselijk) offer een belangrijke rol speelt. In een beeldende, fysieke en muzikale voorstelling pelt hij in zijn eigen stijl de tragedie stukje bij beetje af tot de niet-rationele kern: een beeldende en vernieuwende enscenering vol muziek, kleur, ruimte, licht en de lichamen van de acteurs.
