Agrivalley

Langlopend poëtisch onderzoek naar de Nederlandse landbouw

De futuristische, bijna droomachtige beelden, geven inzicht in de enorme impact van de technische innovatie in de agrarische sector. Mirte van Duppen laat in haar cinematografische weergaven diverse productielandschappen samenkomen als een sociaal construct, waarbij het uiterlijk uiteindelijk bepaald wordt door het gebruik. Hier leven en werken mens en machine samen. Van Duppen toont het hedendaagse landschap in associatieve analyses door het gebruik van beeldrijm en essayistische cameravoering. 

Mirte van Duppen (1990, Tilburg) is (video-)kunstenaar met een grafische achtergrond. Filmen is voor haar een denkproces, een manier om onbekende situaties te verkennen. In haar films analyseert ze de structuren, functies en transformaties van (stedelijke) landschappen en de interactie van de mens met zijn omgeving. Ze gebruikt de werkelijkheid wat we zien en fictieve elementen wat we ons verbeelden als gereedschap voor analyse en compositie. 

Van Duppen tovert met beelden van machinaal schoffelen tussen rijen sla, een robot die koeien ‘op verzoek’ melkt en een golvende zee van asperges die met chirurgische precisie machinaal worden gestoken. Dansende orchideeën in koningsblauw licht en varens die geteeld worden onder roze lampen doen denken aan het kleurgebruik van Rothko of Willem de Kooning. De kadrering is het handelsmerk van Van Duppen. Hiervoor maakt ze naast een statief gebruik van een ‘GoPro’, die door de ingebouwde stabilisator de beelden zonder horten of stoten vastlegt Deze wordt dan weer gemonteerd op de tractor die het land bewerkt, maar soms ook op het potje waar een plant in staat. Hiermee verzamelt Van Duppen verschillende perspectieven, waardoor ook wij ons kunnen verplaatsen in en tussen de gewassen.

Kadrering, verschillende perspectieven en haar oprechte interesse brengen de installaties tot leven. Die inleving levert van tijd tot tijd ook emotie op. Want het gevaar van die doorgevoerde technologie ligt in de loskoppeling tussen hoofd en hart. Toch spreekt er onvoorwaardelijke liefde voor de technologie (machines zijn net mensen) uit haar werk en groot respect voor de boeren en telers die aan haar projecten deelnemen. Sporadisch roept haar werk op tot grote gesprekken zoals over flexwerkplekken naar aanleiding van de film ‘Territory of the Beings’ die zij in 2019 maakte voor KAAN architecten. De geanalyseerde moderne architectuur met strakke vlakverdeling, gericht op efficiency en productiviteit deed stof opwaaien bij werknemers en architecten.