Roël en Dieneke wonen tot ergernis van de ouders van Dieneke samen. Als Dieneke zwanger blijkt te zijn, mag ze mee naar een familiereünie van Roël. Nadat Dieneke en Roël een verschil van mening krijgen over de familiereünie, wordt Roël zich bewust van de doorwerking van het slavernijverleden. Iets dat hij bewust had weggestopt. Hij denkt na over de onderdrukking van mensen en alles wat zich heeft afgespeeld tijdens de slavernij in Suriname. De stem uit het verleden heeft zijn ogen geopend.

Mi na libi suma, betekent ‘Ik ben een mens’.  De voorstelling vertelt de dualiteit van de gedeelde slavernijgeschiedenis vanuit twee perspectieven: Roël die tot slaafgemaakte voorouders heeft en anderzijds het perspectief van Dieneke waarvan de voorouders kolonisten waren. Een verhaal over vriendschap, empathie, generatietrauma’s, (on)begrip, nader tot elkaar komen en heling.

De theatervoorstelling wordt geregisseerd en geproduceerd door Evelien Wielzen in opdracht van Stichting Multiculturele Organisatie Almere (www.smoa.nl)